30_9_2014 நம் எண்ணங்கள்

நம் செயல்
நம் சிந்தனை
நம் தன்மை
யாவும்  ஒரு முக படுத்துங்கள்

பிறகு தான் உலகம் உங்களை பார்க்க தொடங்கும்

29_9_2014 நம் எண்ணங்கள்

எந்த ஓர் விசயத்தையும்
ஒறுறுமையாக
செயல் படுத்துவோம்

நம் எண்ணங்கள்

நம்மை நாம்

நேசிப்போம்

நம் எண்ணங்கள்

உண்மை எப்போதும்
கசக்கதான் செய்யும்

சற்று யோசித்தால்

அறுச்சுவை உள்ளது

நம் எண்ணங்கள்

வாழ்விற்கு பொருள் தரும் கூறுகளை விளக்கிக் காட்டுவது பொருள் இலக்கணமாகும். பொருள் இலக்கணம் தமிழ் மொழியில் மட்டுமே உள்ளது.மற்ற மொழிகளில் பொருள் இலக்கணம் இடம் பெறவில்லை.பாடல்களில் வரும் பொருள் எப்படி எல்லாம் இருக்கும் என்றுஎடுத்துக் கூறும் பொருள் இலக்கணம் தமிழுக்குத் தனிச் சிறப்புவாய்ந்ததாகும்.

பொருள் இலக்கணம் அகப்பொருள், புறப்பொருள் என்றுஇருவகைப்படும். அகப்பொருள் என்பது ஓர் ஆணுக்கும் ஒருபெண்ணுக்கும் இடையில் ஏற்படும் காதல் உணர்ச்சியைப் பற்றிக்கூறுவதாகும். புறப்பொருள் என்பது வீரம், போர், வெற்றி, கொடை, நிலையாமை முதலிய புறப்பொருள்களைக் கூறுவதாகும்.

அகப்பொருள் இலக்கணம்
ஓர் ஆணுக்கும் ஒரு பெண்ணுக்கும் இடையே ஏற்படும் காதல் உணர்வை மையமாகக் கொண்டு அகப்பொருள் இலக்கணம் அமைந்துள்ளது. இதில் ஆணைத் தலைவன் என்றும் பெண்ணைத் தலைவி என்றும் கூறுவர். தலைவியின் தோழியும் அகப்பொருள் பாடல்களில் முக்கிய இடம் வகிக்கும் ஒரு பாத்திரம் ஆவாள். காதல் பற்றிப் பாடும்போது தலைவன் தலைவி என்று பொதுவாகப் பாடுவார்களே தவிர ஒருவருடைய இயற்பெயரைச் சுட்டிப் பாடுவதில்லை. காதல் உணர்ச்சி எல்லோருக்கும் பொது என்பதால் தனி ஒருவருடைய பெயரைச் சுட்டிப் பாடுவதில்லை. அகப்பொருள் பாடல்கள் நாடகப் பாங்கிலான தன்மையைக் கொண்டிருக்கும். எல்லாப் பாடல்களும் தலைவன், தலைவி, தோழி முதலியவர்களில் யாராவது ஒருவர் கூறுவதாக அமைந்திருக்கும். ஒரே பாடலில் இருவர் உரையாடுவது போன்ற பாடல்களும் கலித்தொகையில் உண்டு.[1] ஒவ்வொரு பாடலுக்கும் பிற்காலத்தில் திணை, துறை வகுத்துக் காட்டியுள்ளனர்.

அகப்பொருள் திணைகள்
குறிஞ்சித்திணை
முல்லைத்திணை
மருதத்திணை
நெய்தல்திணை
பாலைத்திணை
இந்த ஐந்து திணைகளுக்கும் உரிய அகப்பொருள் இலக்கணம் மூன்று வகைப்படும். அவை,

முதற்பொருள்
கருப்பொருள்
உரிப்பொருள்
ஆகியன ஆகும்.

புறப்பொருள் இலக்கணம்
புறப்பொருள் என்பது வீரம், போர், தூது, வெற்றி, கொடை, நிலையாமை முதலியவற்றைக் கூறுவது ஆகும். ஒருகுறிப்பிட்ட அரசனையோ வள்ளலையோ குறுநில மன்னனையோபெயரைச் சுட்டி அவனுடைய வீரம், வெற்றி, கொடைமுதலியவற்றைப் பாடுவது புறப்பொருள் மரபு ஆகும். இவ்வாறு அன்றி ஒருவருக்கு அறிவுரை சொல்லுவது போலவோ யாரையும் சுட்டிக் கூறாமலோ புறப்பொருள் பாடல் அமைவதும் உண்டு. அகப்பொருள் பாடல் போலவே புறப்பொருள் பாடல்களும்திணை, துறை அடிப்படையில் அமைந்துள்ளன. ஆனால் முதற்பொருள், கருப்பொருள், உரிப்பொருள் போன்ற இலக்கணங்கள் புறப்பொருளுக்கு இல்லை. புறப்பொருள் திணைகள் போரை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. போர் செய்யச் செல்லும் அரசனும் படைகளும் போரிடும் முறைக்கு ஏற்ப வெவ்வேறு பூக்களை அணிந்து சென்று போரிடுவர். அவர்கள்அணிந்து செல்லும் பூக்களின் பெயர்களே திணைகளுக்குப் பெயர்களாக அமைந்துள்ளன. பின்வரும் புறத்திணைகள் யாவும் பூக்களின் பெயர்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவையே.

புறப்பொருள் திணைகள்
வெட்சித்திணை
பழைய காலத்தில் பகை அரசனிடம் போர்செய்ய நினைக்கும் ஒருவன் போரின் முதல் கட்டமாகப் பகை அரசனது பசுக் கூட்டங்களைக் கவர்ந்து செல்வான். இது வெட்சித்திணை எனப்படும். வெட்சி வீரன் வெட்சிப் பூச் சூடி,போருக்குச் செல்வான்.

கரந்தைத்திணை
பகை அரசன் கவர்ந்து சென்ற பசுக்கூட்டங்களை அவற்றிற்கு உரியவன் மீட்டுவரச் செய்யும் போர், கரந்தைத்திணை எனப்படும். கரந்தை வீரன் கரந்தைப் பூச் சூடி,போருக்குச் செல்வான்.

வஞ்சித்திணை
பகை அரசன் நாட்டைப் பிடிப்பதற்காக அந்தநாட்டின் மேல் படை எடுத்துச் செல்லுதல் வஞ்சித்திணை எனப்படும். வஞ்சி வீரன், வஞ்சிப் பூச் சூடி, போருக்குச் செல்வான்.

காஞ்சித்திணை
படை எடுத்து வரும் பகை அரசனைத் தடுத்துத் தன் நாட்டைக் காக்க நினைக்கும் அரசன் போருக்குச் செல்லுதல் காஞ்சித்திணை எனப்படும். காஞ்சி வீரன் காஞ்சிப் பூச் சூடி,போருக்குச் செல்வான்.

நொச்சித்திணை
பகை அரசன் படை எடுத்து வந்து கோட்டை மதிலைச் சூழ்ந்து கொண்டபோது, தன்னுடைய கோட்டையைக் காத்துக் கொள்ள அரசன் போர் செய்தல் நொச்சித்திணை எனப்படும். நொச்சி வீரன் நொச்சிப் பூச் சூடி, போருக்குச்செல்வான்.

உழிஞைத்திணை
பகை அரசனுடைய கோட்டையை வெல்லக் கருதிய அரசன் தன் படைகளோடு மதிலைச் சுற்றி முற்றுகை இடுதல் உழிஞைத்திணை எனப்படும். உழிஞை வீரன் உழிஞைப்பூச் சூடி, போருக்குச் செல்வான்.

தும்பைத்திணை
பகை அரசர்கள் இருவரும் போர்க் களத்தில் எதிர் எதிர் நின்று போரிடுதல் தும்பைத்திணை எனப்படும்.தும்பை வீரன் தும்பைப் பூச் சூடி, போருக்குச் செல்வான்.

இந்தத் திணைகளுடன் வாகைத்திணை, பாடாண்திணை, பொதுவியல்திணை ஆகிய மூன்று புறத்திணைகளும் உள்ளன.இவற்றையும் சேர்த்து, பத்துப் புறத்திணைகள் என்று கூறுவர். கைக்கிளை, பெருந்திணை ஆகிய இரண்டையும் சேர்த்து, பன்னிரண்டு புறத்திணை என்றும் கூறுவர்.

வாகைத்திணை
போரில் வெற்றி பெற்ற அரசனைப் புகழ்ந்துபாடுதல் வாகைத்திணை எனப்படும். வெற்றி பெற்றவர்கள் வாகைப்பூவைச் சூடி வெற்றியைக் கொண்டாடுவார்கள்.

பாடாண்திணை
இதுவரை சொன்ன புறத்திணைகள் போர்நிகழ்ச்சியை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. பாடாண்திணையில் கொடை, கடவுள் வாழ்த்து, அரசனை வாழ்த்துதல் முதலியவைஇடம்பெறும்.

பொதுவியல்
போரில் இறந்த வீரர்களுக்கு நடுகல் எடுத்து வழிபடுதல், போரில் இறந்த வீரர்களின் மனைவியர் இரங்கல், நிலையாமை முதலியவை பொதுவியல் திணையில் இடம்பெறும்.

கைக்கிளை
தன்னை விரும்பாத ஒரு பெண்ணிடம் ஒருவன் காதல் கொள்வது கைக்கிளைத்திணை எனப்படும். இதை ஒருதலைக் காதல் என்று கூறுவர்.

பெருந்திணை
தன்னை விட வயதில் மிகவும் இளைய பெண் ஒருத்தியிடம் ஒருவன் காதல் கொள்வது பெருந்திணை எனப்படும்.இதைப் பொருந்தாக் காதல் என்று கூறுவர்.

கைக்கிளை, பெருந்திணை என்னும் இவ்விரண்டு திணைகளையும் அகப்பொருள் திணையாகவும் கூறுவர்.

அமைதி

வணக்கம்
தன்னளவில் அமைதி பெற்ற மனிதன்

•தான் வாழும் சமூகத்தோடு அமைதி பெற்ற மனிதன்

•தன்னைப் படைத்த இறைவனோடும் அமைதி பெறுவதன் மூலமே முழுமையான அமைதியைப் பெற முடியும்.

•அமைதிக்கு வழிகாட்டிய ஆண்டவனை மறந்துவிட்டு அமைதி அடைய முடியாது.

•நம்மை அழகிய உருவில் படைத்து சிந்திக்கும் ஆற்றலை வழங்கி, நமக்குப் பயன்படும் விதத்தில் இயற்கையை அமைத்து வாழ்வாதாரங்களை வழங்கி வரும் இறைவனை நினைவு கூராமல் மனிதன் அமைதி அடைய முடியாது.

இறைவன் இருக்கிறான் என்பதை ஏற்றுக் கொண்டால் மட்டுமே இறைவனுடன் அமைதி பெற முடியாது. இறைவனின் விருப்பம் நமது விருப்பமாகவும் இறைவனின் வெறுப்பு நமது வெறுப்பாகவும் ஆகாதவரை இறைவனுடன் அமைதி பெற முடியாது. இரண்டு நபர்களின் சிந்தனை, விருப்பு, வெறுப்பு,எதிர்பார்ப்பு ஒரே மாதிரியாக அமைந்து விடும்போதுதான் நெருக்கமான நண்பர்களாகி விடுகின்றனர். அதைப் போலவே நாமும் இறைநேசர்களாய் ஆக வேண்டுöமனில் இறைவனின் எதிர்பார்ப்புகளை நிறைவேற்ற வேண்டும்.

முதலில் இறைவனை உள்ளது உள்ளவாறு உணர வேண்டும். கூடுதல் குறைவின்றி, மிகைப்படுத்தலின்றி, கற்பனை கலவாமல் இறைவனை ஏற்க வேண்டும். இறைவனைப் பற்றி இறைவனே நமக்குச் செய்திகளை அறிவிக்கின்றான். “நான் ஒருவன். எந்தத் தேவைகளும் அற்றவன். நான் யாரையும் பெறவில்லை.யாராலும் பெறப்படவுமில்லை. எனக்கு நிகராகவும் ஒன்றுமில்லை. என்னை மிகைத்து எந்தச் சக்தியும் இல்லை.

இறைவன் ஒருவனாகத்தான் இருக்க முடியும். ஒரு நிறுவனத்திற்கு, ஒரு நாட்டிற்கு, ஓர் இராணுவத்திற்கு இரண்டு தலைமை இருந்தால் குழப்பம் விளைவது போல் ஒரு பிரபஞ்சத்திற்கு இரண்டு தலைமைஇருந்தால் குழப்பமே மிஞ்சும்.

“வானத்திலும் பூமியிலும் இறைவன் ஒருவனைத் தவிர மற்ற கடவுளர்களும் இருந்திருந்தால் அவ்விரண்டின் ஒழுங்கமைப்பும் சீர்குலைந்து போயிருக்கும்” என்று திருமறை கூறுகிறது.

இந்தப் பிரபஞ்சம் குழப்பமின்றி சீராகச் செயல் படுவதிலிருந்து இறைவன் ஒருவன் என்பது உறுதியாகிறது. எனவே இறைவன் ஒருவனே; அவனுக்கு இணையில்லை; துணையில்லை; பால் இல்லை; பன்மையில்லை என்பது இறைவனுடன் அமைதி பெறுவதற்கான முதல் படியாகும்.

இறைவன் ஒருவன் என்று ஏற்றுக் கொண்டபின் அவனை மட்டும் வணங்குவதே அவனுடன் அமைதி பெறுவதற்கான அடுத்த படியாகும். ‘படைத்தவனை வணங்கு; படைப்புகளை வணங்காதே!’ என்பது இறைக்கட்டளையாகும். படைத்தவனை விடுத்து அவனால் படைக்கப்பட்ட மனிதர்களை, உயிரினங்களை, உயிரற்ற பொருள்களை வணங்குவதும் அவற்றிடம் பிரார்த்தனை புரிவதும் அவற்றுக்காக நேர்ச்சை காணிக்கை செய்வதும் இறைவனுக்கு வெறுப்பைத் தரும் செயல்களாகும். எல்லாப் படைப்புகளின் தேவைகளையும் நிறைவேற்றும் ஆற்றல் பெற்றவனே வணங்குவதற்கு தகுதி படைத்தவன்.

தமது தேவைகளைக் கூட நிறைவேற்றிக் கொள்ள இயலாமல் பிறரைச் சார்ந்திருக்கும் படைப்புகளை வணங்குவது படைத்தவனுக்குச் செய்யும் அநீதியாகும். அறிவுக்குப் புறம்பான செயலுமாகும்.

ஏக இறைவனை வணங்குவதோடு அவனுடைய கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படியும்போதுதான் இறைதிருப்தி முழுமையாகக் கிட்டும்.

வணக்கத்திற்கு இறைவன், கீழ்ப்படிவதற்கு மனிதன், மன இச்சைகள், மூதாதையர்கள் என்று செயல்படுவது முரண்பாடான போக்காகும்.

ஒரு பொருளைக் கண்டுபிடித்து அதனைத் தயார் செய்தவனே அப்பொருளை இயக்கும் முறையைச் சொல்லித் தரமுடியும். மனிதனைப் படைத்து அவனுக்குப் புலன்களையும் ஆற்றல்களையும் வழங்கிய இறைவனே மனிதனின் இயற்கை, பலம் பலவீனம் ஆகியவற்றைத் துல்லியமாக அறிவான்.

எனவே அவன் வகுத்தளிக்கும் கோட்பாடுகள், நெறிமுறைகள் எல்லாக் காலத்திற்கும் எல்லாச் சமூகங்களுக்கும் ஏற்றவையாக அமைந்திருக்கும். இன, மொழி, நாடு, வர்க்கம், பால் மாச்சரியங்களுக்கு அப்பாற்பட்டதாக இருக்கும்.

“இறைவன் நன்கறிபவனாகவும் நுண்ணறிவு மிக்கவனாகவும் இருக்கின்றான், படைக்கும் ஆற்றலும் கட்டளை பிறப்பிக்கும் ஆற்றலும் அவனுக்குரியவையே.”

“இறைவன் சத்தியத்தின் பக்கம் வழிகாட்டுகிறான். ஆகவே சத்தியத்தின் பக்கம் வழிகாட்டுபவன் பின்பற்றத்தகுந்தவனா அல்லது பிறர் வழிகாட்டுதலின்றி தானாக நேர்வழியைப் பெற முடியாதவன் பின்பற்றத்தகுந்தவனா?”  என்ற இறைவாக்குகள் படைத்தவனுக்கே வழிகாட்டும் ஆற்றல் உண்டு என்பதை உணர்த்துகின்றன.

இறைவனை வணங்கி, அவனுடைய கட்டளைகளுக்குக் கீழ்ப்படிவதோடு அவனை அடிக்கடி நினைவு கூர வேண்டும். இறைவனின் பண்புகள், வல்லமை, ஆற்றல்கள், அருளிய அருட்கொடைகள் ஆகியவற்றை அடிக்கடி நினைவுகூர்ந்து அவனைப் பெருமைப்படுத்தியும் புகழ்ந்தும் நன்றி தெரிவித்தும் வரவேண்டும்.

•நம்மை வளர்த்து ஆளாக்கிய பெற்றோர்களை நினைக்கிறபோது மனம் அமைதி பெறுகிறது.

•நமது கல்விக் கண்ணைத் திறந்து விட்ட ஆசிரியர் பெருமக்களையும் அறிஞர்களையும் நினைவுகூர்வதால் நமது உள்ளம் அமைதி பெறுகின்றது.

•இக்கட்டான கால கட்டங்களில் இடுக்கண் களைந்த நல்லோர்களை எண்ணிப் பார்ப்பதில் மனத்தில் மகிழ்சசி உண்டாகின்றது.

அது போலவே ‘இறைவனை நினைவுகூர்வதால் உள்ளங்கள் அமைதி பெறுகின்றன’

நம்மை அழகிய உருவில் படைத்து, படைப்புகளில் சிறந்தவர்களாய் ஆக்கி ஆற்றல்களையும் வாழ்வாதாரங்களையும் வழங்கிய இறைவனை நினைவுகூர்வதால் உள்ளம் அமைதி பெறும்.

‘இறைவன் மிகப் பெரியவன்’

‘இறைவன் மிகத் தூய்மையானவன்’

‘இறைவனுக்கே எல்லாப் புகழும்’

‘ஏக இறைவனைத் தவிர வேறு இறைவன் இல்லை’

என்பன அடிக்கடி நிணிக்அகூரத்தக்க சொற்களாகும். இவை மந்திரச் சொற்களல்ல. உள்ளத்திற்கு அமைதி தரும் சொற்களாகும்.

“இறைவன் மிகப் பெரியவன்” என்றால் இறைவனுக்கு முன் நான் ஒன்றுமில்லை என்று பொருள். இதனைப் புரிந்து கொண்டவர்கள் ஆணவத்திலிருந்து விடுபட்டு அமைதி பெறுவார்கள்.

“இறைவனுக்கே எல்லாப் புகழும்’‘ என்பது எல்லாச் சிறப்புக்கும் சொந்தக்காரன் இறைவனே. என்னிடமுள்ள அறிவு,செல்வம், வீரம் அனைத்தையும் வழங்கியவன் அவனே. இதனைப் புரிந்து கொண்டால் ஆணவம், பொறாமை, பெருமை ஆகியவற்றிலிருந்து விடுதலை பெற்று அமைதி பெறுவர்.

எனவே இறைவனை நினைவுகூர்வதால் நம் வாழ்விலும் அமைதி பெறலாம், இறைவனோடும் அமைதி பெறலாம்.

கற்காலம்

உலகிலேயே மிகப் பழையதாகக் கருதப்படும் ஜப்பானிய ஜோமோன் மட்பாண்டம்.
கற்காலம் என்பது, கருவிகளைச் செய்வதற்காகக் கற்கள் பயன்படுத்தப்பட்ட பரந்த வரலாற்றுக்கு முந்திய காலப் பகுதியைக் குறிக்கிறது. கற்கருவிகள் பலவகையான கற்களைக் கொண்டு செய்யப்படுகின்றன. எடுத்துக்காட்டாக, தீக்கற்கள் செதுக்கப்பட்டு வெட்டும் கருவிகளாகவும், ஆயுதங்களாகவும் பயன்படுத்தப்பட்டன. எரிமலைப்பாறைக் கற்களும், மணற்கற்களும் அரைக்கும் கற்களாகப் பயன்பட்டன. மிகப் பிந்திய கற்காலத்தில் களிமண் போன்ற வண்டற் படிவுகளைக் கொண்டு மட்பாண்டங்கள் செய்யப்பட்டன.

இது, மனிதனிடைய கூர்ப்பில் (பரிணாமம்), முதன் முதலாகத் தொழில்நுட்பம் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்பட்ட காலப்பகுதியாகும். கிழக்கு ஆபிரிக்காவின் சமவெளிகளிலிருந்து மனிதர் உலகின் ஏனைய இடங்களுக்குப் பரவியதும் இக் காலப்பகுதியிலேயே. இது வேளாண்மை, விலங்கு வளர்ப்பு, செப்புத் தாதுக்களிலிருந்து செப்பின் உற்பத்தி என்பவற்றின் அறிமுகத்துடன் முடிவடைந்தது. இக்காலத்தில் மனிதர்கள் எழுத அறிந்திருக்கவில்லை என்பதால் எழுதப்பட்ட வரலாறு கிடையாது. எனவே இக்காலம் வரலாற்றுக்கு முந்திய காலம் எனப்படுகின்றது.

கற்காலம் என்னும் சொல், இப் பரவலான காலப் பகுதியைக் குறிப்பதற்காக தொல்லியலாளர்களால் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. அழியக்கூடிய பிற மென்மையான பொருட்களால் செய்யப்பட்டவற்றைக் காட்டிலும், கற்களால் செய்யப்பட்ட கருவிகள் பல ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பின்னும் அழியாமல் இருக்கின்றன. தொல்லியலில் பயன்படும் மூன்று கால முறையில் கற்காலமே முதல் காலமாகும்.

கற்காலத்தை முந்திய பகுதியாகவும், பிந்திய பகுதியாகவும் பிரிக்கவேண்டும் என 1851 ஆம் ஆண்டில் முதன் முதலாக முன்மொழிந்தவர் ஜென்ஸ் ஜேக்கப் வெர்சாயே என்பவராவார். இன்றும் பயன்பாட்டில் உள்ள, கற்காலத்தை மூன்று பகுதிகளாகப் பிரிக்கும் முறை ஜான் லுப்பொக் என்பவரால் 1865 ஆம் ஆண்டில், அவர் எழுதிய வரலாற்றுக்கு முந்திய காலங்கள் (Pre-historic Times) என்னும் அவரது நூலில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. இம் மூன்று பிரிவுகளும் மேலும் சிறிய காலப்பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்படுவதும் உண்டு. உண்மையில், வெவ்வேறு கற்காலப் பகுதிகள் தொடங்கி முடியும் காலங்கள், பிரதேசங்களையும், பண்பாடுகளையும் பொறுத்துப் பெருமளவுக்கு வேறுபடுகின்றன.

அகத்தியர்

சித்தர் பெருமக்கள் வணங்கிய ஒரு பெண் தெய்வத்தைப் பற்றியும், அந்த தெய்வத்தின் அருளை பெறுவதற்கான மந்திரம் மற்றும் தந்திரத்தை இன்றைய பதிவில் பார்க்க இருக்கிறோம். சித்த மரபில் வாலை என்கிற பெண் தெய்வ வழிபாடு பற்றி முந்தைய பதிவுகளில் பார்த்திருக்கிறோம். வாலை தெய்வம் எத்தனை சக்தி வாய்ந்தது, அதன் மகத்துவம் பற்றிய தகவல்களை இந்த இணைப்பில் சென்று வாசிக்கலாம்.

இன்று நாம் பார்க்க இருக்கும் தெய்வத்தின் பெயர் "அஞ்சனா தேவி" அல்லது "அஞ்சனை தேவி". இந்த தெய்வத்தைப் பற்றிய தகவல்கள் என பார்த்தால்  அரிதாய் ஒன்றிரண்டு குறிப்புகளே எனக்குக் கிடைத்திருக்கிறது.  ஆரம்பத்தில் இந்த தெய்வம் வாயு புத்திரனான ஆஞ்சனேயரின் தாயாராக இருக்கும் என்றுதான் நான் நினைத்தேன். ஆனால் அதற்கான சாத்தியங்கள் குறைவு என்பதாலும், அத்தகைய குறிப்புகள் வேறெங்கும் இல்லாததினாலும் இந்த தெய்வம் வாலையைப் போல தனித்துவமான தன்மைகளையும், பண்புகளையும் கொண்டவளாய் இருக்க வேண்டும். 

சித்தர் பெருமக்களைப் பொறுத்தவரையில் அவர்களின் படைப்புகளின் ஊடே புராணங்களுக்கும், மிகைப் படுத்திய கதைகளுக்கும் இடமில்லை. எனது சிறிய அனுபவத்தில்  நான் பார்த்த வரையில் அவர்களின் ஒவ்வொரு சொல்லுக்கும், செயலுக்கும் பின்னால் ஏதோ ஒரு காரணமோ, காரியமோதான் இருக்கிறது. அந்த வகையில் இந்த அஞ்சனா தேவியின் அருளை பெறுவதற்கான மந்திரத்தையும், அதை செயலாக்கும் நுட்பத்தையும் அகத்தியர் தனது "அகத்தியர் 12000" எனும் நூலில் அருளியிருக்கிறார். அந்த பாடல்கள் பின் வருமாறு.....

ஆச்சப்பா இன்னமொரு மார்க்கங்கேளு
அருளான அஞ்சனா தேவிமூலம்
பேச்சப்பா பேசாத மவுனமூலம்
பிலமான புலத்தியனே சொல்லக்கேளு
மூச்சப்பா நிறைந்தவெளி மூலாதாரம்
முத்திதரும் ஆதாரத்தில் மனக்கண்சாத்தி
காச்சப்பா ஓங்கிலியும் ரங்ரங்கென்று
கண்ணார நூறுருவிற் காணலாமே.

காணுகிற விதமென்ன மைந்தாகேளு
கற்பூர தீபஒளி சோதிபோலே
தோணுகிற போதுமனம் ஒன்றாய்நின்று
சோதியெனு மஞ்சனா தேவியென்று
பேணியவள் பாதமதைசிர மேல்கொண்டு
பிலமாக மானதாய்ப் பூசைப்பண்ணி
ஊணிமன மொன்றாக நீறுசாத்தி
உத்தமனே நித்தியமுந் தியானம்பண்ணே.

பண்ணப்பா நித்தியமுந் தியானம்பண்ண
பதிவான இருதயமே வாசமாகி
முண்ணப்பா நிறைந்ததிரு சோதிபோலே
முக்யமுடன் காணுமந்த சோதிதன்னால்
கண்ணப்பா கண்ணுமன மொன்றாய்நின்று
காணுதடா அண்டபதங் கண்ணிநேரே
உண்ணிப்பா உன்னியந்த விண்ணுமண்ணும்
ஊடுருவிப் பார்த்ததைநீ ஒண்டிக்கேளே.

ஒண்டுமிடந் தனையறிந்து அண்டத்தேகி
ஊசாடு மஞ்சனா தேவிமூலம்
நின்றுமன தறிவாலே தியானம்பண்ணி
நேமமுடன் விபூதியைநீ தரித்துக்கொண்டு
சென்றுஅந்த ஆகாச வெளியைப்பாரு
திருவான அஞ்சனா தேவிதன்னால்
கண்டுகொள்வாய் பகல்காலம் நட்சத்திரங்கள்
காணுமடா கண்னறிந்து கண்ணால்பாரே.

கண்ணாரப் பூமியைநீ நன்றாய்ப்பார்த்து
கருணைவிழிப் பார்வையினால் உண்ணிப்பாரு
பொன்னான பூமிநடுப் பாதளத்தில்
பொருளான வெகுநிதிகள் பொருந்தக்காணும்
முன்னோர்கள் வைத்தநிதி கண்டாயானால்
மோகமென்ற ஆசையைநீ வைக்கவேண்டாம்
மெய்ஞானி செய்தவத்தை நன்றாய்ப்பாரு
மெஞ்ஞான அஞ்சனா தேவிதானே.

மூலாதாரத்தில் மனதை நிறுத்தி, அஞ்சனா தேவியின் மூலமந்திரமான "ஓங் கிலியும் ரங்ரங்" என்ற மந்திரத்தினை நூறு தடவைகள் செபிக்க வேண்டுமாம். இவ்வாறு தொடர்ந்து செபித்து வந்தால் அஞ்சனாதேவி மனக்கண்ணில் ஜோதி வடிவாக காட்சி தருவாளாம். அப்போது நம் நெற்றியில் திருநீறு சாத்தி அந்த தேவியை வணங்கி, மனதால் பூசித்து மந்திர ஜெபத்தை தொடர வேண்டும் என்கிறார்.

இவ்வாறு தொடர்ந்து ஜெபித்து வந்தால், பகல் நேரத்தில் நட்சத்திரங்கள் தென்படுமாம், அத்துடன் பூமியில் பாதாளத்தில் முன்னோர் வைத்த நிதிகளும் தென்படுமாம். அப்போது  அந்த பொருட்களின் மீது ஆசை கொள்ளாமல், மெய்ஞானிகள் செய்த தவ முறைகளை எண்ணினால், அஞ்சனா தேவியின் அருளினால் அவை யாவும் கைகூடும் என்கிறார் அகத்தியர். 

நம் எண்ணங்கள்

வணக்கம்

கோவிலில் இறைவனை தரிசித்த பிறகும், பெரியவர்கள், ஆன்றோர்களை சந்தித்து விடை பெறும்போதும் அவர்கள் விபூதி வழங்கி ஆசிர்வதிப்பது காலம் காலமாய் நடைமுறையில் இருக்கும் ஒரு வழக்கம். கால ஓட்டத்தில் பெரியவர்களிடம் விபூதி வாங்கிடும் பழக்கம் அருகி விட்டாலும், கோவிலில் இந்த மரபு இன்றும் வழக்கில் இருக்கிறது. இந்த விபூதியானது அதனை அணிந்து கொள்கிறவர்களை  தீவினைகளில் இருந்து காப்பாற்றும் கவசமாய் இருப்பதுடன், செல்வத்தையும் தருகிறது. இது பொது விதியாக இருந்தாலும், சிலர் தங்கள் தேவைகளை, லட்சியங்களை நிறைவேற்றிடும் பொருட்டு வசிய விபூதியை உருவாக்கி பயன் படுத்தி இருக்கின்றனர்.

இத்தகைய வசிய திருநீற்றைத் தயாரிக்கும் பல்வேறு முறைகளை சித்தர்களின் நூல்களிலும், மலையாள மாந்திரிக நூல்களிலும் காணமுடிகிறது. அப்படியான ஒரு வசிய திருநீற்றினை தயாரிக்கும் முறையினை இன்றைய பதிவில் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். அகத்தியரின்  "அகத்தியர் பரிபூரணம்" என்ற நூலில் இருந்து சேகரிக்கப் பட்ட தகவல் இது. இதன் உண்மைத் தன்மை ஆய்வுக்கும் விவாதத்திற்கும் உரியது. எனவே இதனை ஒரு தகவல் பகிர்வாக மட்டும் அணுகிட வேண்டுகிறேன்..

கிருபையுள்ள புலத்தியனேவ சிய மொன்று
     கெணிதமுடன் சொல்லுகிறே னன்றாய் கேளு
துருவமுள்ள வுருத்திரபூமி யிலே சென்று
      சுகமாக வெந்தஅஸ்திநீயெ டுத்து மைந்தா
அருவமுள்ள அஸ்தியுடன் விஷ்ணு மூலி
     ஆதிசத்தி தன்னுடைய வேருங் கூட்டிக்
கருவையினிச் சொல்லுகிறேன்க லசப் பாலாற்
     கருணையுடன் றானரைத்தே யுண்டை செய்யே.

செய்யடா உருண்டைதனையு லர வைத்துச்
     செம்மையுட னெருவடுக்கிப் புடத்தைப்போடு
மெய்யடா சொல்லுகிறே நீறிப் போகும்
     வேகாந்த மானதொரு நீற்றை வாங்கி
வையடா சவ்வாதுடனேபு னுகு சேர்த்து
     மார்க்கமுடன் அங்கெனவே லட்ச மோதி
மையமென்ற நெற்றியிலேவி பூதி பூசி
     மார்க்கமுடன் அரசரிடஞ் சென்று பாரே.

சென்றுமிக நின்றுடனேயி ராச மோகம்
     சிவசிவா செகமோகம்ஸ்ரீவ சிய மாகும்
அண்டர் பிரானருள் பெருகிவ சிய முண்டாம்
     அப்பனே ஓம்கிலியு றீயு மென்று
பண்டுபோலி லட்சமுரு வேற்றிப் பின்னர்
     பாலகனே லலாடமிசைப் பூசிச் சென்றால்
தொண்டரென்றே சத்துருக்கள்வ ணங்கு வார்கள்
     துஷ்டனென்ற மிருகமெல்லாம்வ சிய மாமே.

ஆதி குருவான சிவன் விரும்பி வசிக்கும் பூமியான இடுகாட்டிற்குச் சென்று எரியும் சுடலையில் இருந்து  நன்கு வெந்த அஸ்தியை சேகரித்து எடுத்து வந்து, அதன் எடைக்கு சம அளவில்  விஷ்ணு கிரந்தியின் வேரினைச் சேர்த்து கல்வத்தில் இட்டு அதனோடு  தாய்ப்பால் சேர்த்து நன்கு அரைத்து உருண்டையாக செய்து கொள்ள வேண்டுமாம். இந்த உருண்டைகளை சூரிய ஒளியில் நன்கு உலரவிட்டு எடுத்து நான்கு வரட்டிகளைக் கொண்டு புடமிட வேண்டுமாம். இதனால் அந்த உருண்டைகள் வெந்து நீறாகி இருக்கும் என்கிறார். இந்த திருநீற்றுடன் சவ்வாதும், புனுகும் சேர்த்து ஒரு சிமிழில் சேகரித்துக் கொள்ள வேண்டுமாம். 

இந்த திருநீற்றில் இருந்து  சிறிதளவு எடுத்து கைகளில் வைத்துக் கொண்டு "அங்" என்று லட்சம் உரு செபித்து பின்னர் அதனை நெற்றியில் பூசிக்கொண்டு அரசரிடம் சென்றால் அரசர்கள் வசியமாவார்களாம். இது இராஜவசியம் என்றும் அத்துடன் செக மோகமும் பெண்வசியமும் உண்டாகும் என்கிறார். 

மேலும் இந்த திருநீற்றில் இருந்து  சிறிதளவு எடுத்து கைகளில் வைத்துக் கொண்டு "ஓம்கிலிறீ" என்று லட்சம் உரு ஓதி நெற்றியில் விபூதியைப் பூசிக் கொள்ள வேண்டுமாம் அப்போது எதிரிகளும் வணங்கும் நிலை உண்டாவதுடன் தீங்கு செய்யும் விலங்குகளும் வசியமாகும் என்கிறார்.